تجارب روحی و روانی بیماران پیوند شده از ارتباط با خانواده های بیماران مرگ معزی اهدا کننده عضو به آنها

مقدمه: ارتباط با خانواده بیمار مرگ مغزی برای گیرنده پیوند تجربه ای بدیع و همراه با واکنش های متفاوت است. این ارتباط به دلیل ابعاد متفاوتی که دارد، واکنش مختلفی در طرفین بر می انگیزد. هدف این مطالعه تبیین تجارب روحی و روانی بیماران پیوند شده از ارتباط با خانواده های بیماران مرگ مغزی اهدا کننده عضو به آن ها بود. روش: این مطالعه با روش تحقیق کیفی با رویکرد پدیدار شناسی انجام شد. تجارب روحی و روانی گیرنده ها از ارتباط با خانواده بیماران مرگ مغزی اهدا کننده عضو به آن ها با مصاحبه بدون ساختار و عمیق مورد بررسی قرار گرفت. با مصاحبه با 8 بیمار پیوند شده از اعضای بیماران مرگ مغزی که با خانواده آنان ارتباط داشتند، داده ها به اشباع رسید. این داده ها با روش تحلیل محتوای کیفی منطبق بر روش Colaizzi مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های این پژوهش را می توان در قالب دو مفهوم کلی اضطراب و آشفتگی فکری و روانی بعد از دریافت عضو طبقه بندی کرد. این دو مفهوم از مفاهیم کوچک تری تشکیل شده اند. اضطراب شامل مفهوم هایی مانند اختلال در درمان، پشیمانی به خاطر اشکال در روابط، استرس و نگرانی و استرس پس از حادثه است. آشفتگی فکری و روانی بعد از دریافت عضو از مفهوم های درگیری فکری گیرنده با خود و افزایش فشارخون مرتبط با استرس تشکیل شده است. نتیجه گیری: پیوند واقعه بزرگی است گه در زندگی این بیماران اتفاق می افتد. اضطراب پس زدن پیوند از مسائلی است که این بیماران بعد از پیوند با آن مواجه می شوند. ارتباط و آشنایی با خانواده های اهدا کننده نیز بر این اضطراب می افزاید. در صورت تمایل ارتباط با خانواده های بیماران مرگ مغزی با گیرنده های اعضا بهتر است که این ارتباط تحت شرایط خاصی و تحت نظر روان شناس و روان پزشک انجام گردد.